Zeer dramatisch nummer!
https://voca.ro/1cpGgVWNdtVm
Met enorm veel gevoel.
Text:
[Couplet 1]
Ze stond daar aan het altaar, in een witte jurk zo puur,
Maar achter dat façade schuilde enkel nog een kuur.
Een sloerie van een vrouw, die me dagenlang tiranniseerde,
Mijn hart brak steeds opnieuw, maar ik hield me gedresseerd.
[Refrein]
Waarom nam je niet de kippen mee?
Of de kinderen, daar deed je toch niks mee?
Neem het zilverwerk, of desnoods de hond,
Maar mijn Commodore 64, daar lag mijn hart toch zo aan verbonden!
[Couplet 2]
Ik weet het nog precies, het was winter '84,
Bij de Capilux etalage sloeg de bliksem in met kracht.
Een Commodore 64, mijn eerste echte liefde,
Een machine vol dromen, die alles in mij ontgriefde.
[Refrein]
Waarom nam je niet de stofzuiger mee?
Of die ouwe stoel, hij piept en kraakt toch mee.
Een lichtekooi, een hoer, wat heb je me geflikt,
Je nam mijn Commodore, m'n ziel is doorgeprikt!
[Bridge]
Jij, een snol die liefde nooit begreep,
Verkocht m’n 1541 als oud schroot en leed.
Je noemde m’n joystick kinderachtig speelgoed,
Maar dat was m’n staf van macht, m’n virtuele broed!
[Couplet 3]
Nu zit ik hier alleen, met m’n toetsenbordloze pijn,
Geen blauw scherm meer dat schittert, alleen leegte in mijn brein.
Ik had de kinderen wel gemist, maar dit raakt me toch veel meer,
Mijn Commodore was alles, mijn leven, mijn verweer!
[Refrein]
Waarom nam je niet de spiegel mee?
Of je eigen rotzooi, die stapelt zich ook mee.
Maar mijn Commodore 64, mijn eerste liefde,
Die stal je weg, terwijl je me uit m’n leven wiegde.
[Outro]
En nu zit ik hier met m'n verdriet,
Met niks, geen games, geen licht dat schiet.
Ik hoop dat karma jou nog flink raakt,
Maar mijn Commodore, oh, die blijft onvervraagd.
Met enorm veel gevoel.
Text:
[Couplet 1]
Ze stond daar aan het altaar, in een witte jurk zo puur,
Maar achter dat façade schuilde enkel nog een kuur.
Een sloerie van een vrouw, die me dagenlang tiranniseerde,
Mijn hart brak steeds opnieuw, maar ik hield me gedresseerd.
[Refrein]
Waarom nam je niet de kippen mee?
Of de kinderen, daar deed je toch niks mee?
Neem het zilverwerk, of desnoods de hond,
Maar mijn Commodore 64, daar lag mijn hart toch zo aan verbonden!
[Couplet 2]
Ik weet het nog precies, het was winter '84,
Bij de Capilux etalage sloeg de bliksem in met kracht.
Een Commodore 64, mijn eerste echte liefde,
Een machine vol dromen, die alles in mij ontgriefde.
[Refrein]
Waarom nam je niet de stofzuiger mee?
Of die ouwe stoel, hij piept en kraakt toch mee.
Een lichtekooi, een hoer, wat heb je me geflikt,
Je nam mijn Commodore, m'n ziel is doorgeprikt!
[Bridge]
Jij, een snol die liefde nooit begreep,
Verkocht m’n 1541 als oud schroot en leed.
Je noemde m’n joystick kinderachtig speelgoed,
Maar dat was m’n staf van macht, m’n virtuele broed!
[Couplet 3]
Nu zit ik hier alleen, met m’n toetsenbordloze pijn,
Geen blauw scherm meer dat schittert, alleen leegte in mijn brein.
Ik had de kinderen wel gemist, maar dit raakt me toch veel meer,
Mijn Commodore was alles, mijn leven, mijn verweer!
[Refrein]
Waarom nam je niet de spiegel mee?
Of je eigen rotzooi, die stapelt zich ook mee.
Maar mijn Commodore 64, mijn eerste liefde,
Die stal je weg, terwijl je me uit m’n leven wiegde.
[Outro]
En nu zit ik hier met m'n verdriet,
Met niks, geen games, geen licht dat schiet.
Ik hoop dat karma jou nog flink raakt,
Maar mijn Commodore, oh, die blijft onvervraagd.
Comment